Magnificat

22 grudnia

Bramy, podnieście swe szczyty, * unieście się odwieczne podwoje, * aby mógł wkroczyć Król chwały.

Boże, Ty przez przyjście swojego Syna wybawiłeś człowieka spod panowania grzechu i śmierci, † daj nam uczestniczyć w życiu Odkupiciela, * którego Wcielenie pokornie wyznajemy.

Król chwały nadchodzi, wyjdźmy Mu na spotkanie. On przez swoje przyjście wybawi nas z mroku grzechu. Dzięki Niemu śmierć nie ma nad nami władzy, ale możemy żyć odkupieni przez Chrystusa Jedynego Odkupiciela człowieka.

Z Ewangelii według Świętego Łukasza

W owym czasie Maryja rzekła:

«Wielbi dusza moja Pana i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.

Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia, gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, a Jego imię jest święte. Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenia nad tymi, którzy się Go boją.

Okazał moc swego ramienia, rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich. Strącił władców z tronu, a wywyższył pokornych. Głodnych nasycił dobrami, a bogatych z niczym odprawił. Ujął się za swoim sługą, Izraelem, pomny na swe miłosierdzie. Jak obiecał naszym ojcom, Abrahamowi i jego potomstwu na wieki».

Maryja pozostała u Elżbiety około trzech miesięcy; potem wróciła do domu.

Hymn Magnificat to pieśń, którą wyśpiewała Maryja, gdy przyszła do Elżbiety. Dziękuje Bogu i wysławia Go za wielkie rzeczy, jakie jej uczynił. Magnificat to także nasza pieśń, bo Bóg miłosierny każdemu z nas przebacza i chce, abyśmy byli Mu wierni. Jego miłosierdzie trwa od pokoleń, każdemu odpłaca według jego czynów, dobrym okazuje łaskę, złych odrzuca. On ujął się za nami, bo jesteśmy Jego dziećmi. Niech ta pieśń będzie naszą codzienną modlitwą, by wychwalać Stwórcę za wielkie rzeczy jakie nam uczynił.