Liturgia i modlitwa 2/ Eucharystia
W Katechizmie Kościoła Katolickiego czytamy
bowiem, że: ,,W Najświętszej Eucharystii zawiera się całe dobro duchowe
Kościoła, a mianowicie sam Chrystus, nasza Pascha" (KKK 1324). Czy zatem
ci, których nie ma na Mszy św. nie chcą spotkać Chrystusa?
Sakrament Eucharystii był zapowiadany już w Starym Testamencie w
sprawowanej przez lud Boży Starego Przymierza uczcie paschalnej. Swą
zapowiedź ustanowienia tego sakramentu Jezus spełnił podczas spożywania z
Apostołami uczty paschalnej w czasie Ostatniej Wieczerzy. Sposób
ustanowienia tego sakramentu jest przypominany przez przewodniczącego
każdego zgromadzenia eucharystycznego.
przez chrzest zostali wyniesieni do godności królewskiego kapłaństwa, a przez bierzmowanie zostali głębiej upodobnieni do Chrystusa, za pośrednictwem Eucharystii uczestniczą razem z całą wspólnotą w ofierze Pana."
KKK 1325: ,,Eucharystia oznacza i urzeczywistnia komunię życia z
Bogiem i jedność Ludu Bożego, przez które Kościół jest sobą. Jest ona
szczytem działania, przez które Bóg w Chrystusie uświęca świat, a
równocześnie szczytem kultu, jaki ludzie w Duchu Świętym oddają
Chrystusowi, a przez Niego Ojcu."
Może część wiernych nie rozumie liturgii, jej
znaków, symboli oraz tego, co dzieje się podczas celebracji Mszy św.? Co gorsze później piszą czy mówią różne bluźnierstwa na temat Kościoła katolickiego, że to jest głupie czy obrzęd Mszy św. jest magicznym rytuałem...
Kiedy po raz ostatni, albo czy kiedykolwiek, Eucharystia była dla Ciebie spotkaniem z Chrystusem żywym, prawdziwym i obecnym? Skoro Eucharystia to realna Obecność
żywego Chrystusa, szansa na spotkanie z Nim i pogłębienie relacji, to
może warto wejść w głąb Tajemnicy, która się dokonuje, aby rzeczywiście
Go spotkać.
Przychodzimy na Mszę Świętą nie tylko po to, aby oddać Bogu cześć, aby złożyć ofiarę, aby wypełnić przykazanie, ale przychodzimy przede wszystkim po to, by umocnić nasz związek z Chrystusem. Chcemy wyjść od ołtarza bogatsi, mocniejsi. Chcemy tu przeżyć miłość, jaką Bóg nas darzy. Chcemy nabrać przekonania, że następne godziny i dni potrafimy wypełnić dobrem, potrafimy wygrać.
Otóż sakramentu Eucharystii nie można zrozumieć bez odniesienia do Paschy żydowskiej, która upamiętniała i odnawiała w narodzie wybranym dar wyzwolenia z niewoli egipskiej. Od tej chwili istotę świąt paschalnych stanowiła wieczerza spożywana w radosnym nastroju przez całą rodzinę. Najważniejsze było spożywanie baranka ofiarnego. Czyniono to na pamiątkę wydarzenia, gdy w Egipcie krew baranka, którą znaczono drzwi domów Hebrajczyków, ocaliła pierworodne dzieci od śmierci. Podczas wieczerzy jedzono także przaśny chleb, jako pamiątkę chleba pieczonego w pośpiechu tuż przed ucieczką z Egiptu. Spożywano również gorzkie zioła i inne przyprawy na pamiątkę długiej, ciężkiej i gorzkiej drogi przez pustynię do Ziemi Obiecanej. Obyczaj przewidywał spożywanie wieczerzy na stojąco. Był to znak gotowości do natychmiastowego rozpoczęcia dalekiej drogi.
Reforma liturgii dokonana po Soborze Watykańskim II postawiła sobie za
cel, aby uczestnicy liturgii byli świadomi, angażowali się w jej
przebieg i owocnie, w pełni w niej uczestniczyli. A jak jest z Tobą?
Zaproszenie jest wciąż aktualne i domaga się osobistego zaangażowania,
aby przeżyć spotkanie, aby dokonało się zjednoczenie z Chrystusem, który
w celebracji liturgii staje się dostępny, a więc dokonuje się
uobecnienie Jego zbawczego dzieła, tego co dokonał na Krzyżu i podczas
Zmartwychwstania. Fizycznie nie było nas przy tych wydarzeniach. Właśnie
liturgia czyni je dostępnymi dla nas, ludzi tu i teraz żyjących. Owoce
tamtych wydarzeń stają się obecne konkretnie dla mnie. Oznacza to, że
Chrystusowe umieranie i Zmartwychwstanie nie jest tylko wspominaną
historią ale rzeczywistością obecną i dostępną dla uczestniczącego w
liturgii.
Istotą Eucharystii jest nieskończona miłość Boga ku człowiekowi. „Tak
bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy,
kto w niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (J 3, 16). Syn
zaświadczył o tej miłości i ją dopełnił swoją śmiercią i
zmartwychwstaniem. Teraz zaś Ten, który raz jeden ofiarował się na
krzyżu za zbawienie całego świata, ponawia i uobecnia to swoje oddanie
podczas Najświętszej Ofiary. W tym akcie miłości, posłuszeństwa i
oddania się Syna Ojcu uczestniczy cały Kościół.
W centrum życia liturgicznego Kościoła znajduje się Eucharystia. Abp Antoni Nowowiejski, nazywa Mszę św. chwałą nieba, zbawieniem ziemi i czyśćca, skarbem wszelkich łask oraz zapewnieniem nieśmiertelności. Te słowa są pełne doniosłości i przyczyniają się do postrzegania liturgii Mszy św. nie jako zbioru ceremonii, lecz jako czasu, w którym możemy Boga uwielbiać naszymi modlitwami, składać nasze dziękczynienia za odebrane łaski, prosić o to, co konieczne dla zbawienia, a także przebłagać za nasze grzechy. Taka właśnie modlitwa niejako wplata nasze całe życie w święte obrzędy Najświętszej Ofiary.
Chrystus, nie tylko umarł na krzyżu i zmartwychwstał dla każdego człowieka, ale także jest z nami obecny właśnie w liturgii i Eucharystii na Mszy św. Już sam ten doniosły fakt wymaga od nas przyjęcia postawy trwania w stanie adoracji. Takiej postawy uczy nas liturgia i do niej zachęca.
Bibliografia:
- fragmenty książki: Liturgia jako przestrzeń modlitwy i uświęcenia - ks. Adrian Przybecki
- Nieznany Skarb. Tajemnice Eucharystii - ks. Edward Staniek
- Sakrament Eucharystii - ks. Dariusz Kielar CSMA
Netografia:
- www.diecezja.radom.pl/katecheza-1-czym-jest-eucharystia/
- www.deon.pl/wiara/rekolekcje-wielkopostne/eucharystia-dlaczego-taka-wazna,223647
- http://www.katechizm.opoka.org.pl/
- www.parafiaostrobramska.pl/sakramenty/eucharystia/
- zdjęcie ze strony: mariacki.com/adoracja-najswietszego-sakramentu-online/
- zdjęcie ze strony: grotniki.oblaci.pl/2020/02/22/program-duszpasterski-o-eucharystii/
- zdjęcie ze strony: www.mbfatimska.plock.opoka.org.pl/index.php/eucharystia/
Komentarze
Prześlij komentarz