W uroczystość Niepokalanego Poczęcia Matki Bożej zachęcam do zapoznania się z cytatami mówiącymi coś niecoś na temat tego przywileju Maryi. Na pierwszy ogień (jakkolwiek niestosownie by to brzmiało) idzie papież Pius IX ze swoim listem apostolskim „Ineffabilis Deus”, którym to listem ogłosił dogmat o Niepokalanym Poczęciu.
***
Pisarze Kościoła, rozmyślając nad słowami anioła Gabriela, zwiastującego Najświętszej Dziewicy najwyższą godność Matki Bożej, "pełna łaski", dostrzegali, że to szczególne i uroczyste pozdrowienie wypowiedziane w imieniu Boga, poza tym jedynym wypadkiem nigdy nie spotykane, ujawnia Bogurodzicę jako siedlisko wszystkich łask Boskich, ozdobioną wszelkimi darami Ducha Świętego oraz ukazuje Maryję jako nieskończoną niemal skarbnicę tych darów oraz ich niewyczerpaną głębię.
[a także w innym miejscu:]
od Boga jest objawiona, a przeto przez wszystkich wiernych mocno i stale ma być wiarą wyznawana nauka, według której Najświętsza Dziewica Maryja w pierwszej chwili swego Poczęcia za szczególniejszą łaską i przywilejem Boga Wszechmogącego, przez wzgląd na przyszłe zasługi Jezusa Chrystusa Zbawiciela rodzaju ludzkiego zachowana była wolną od wszelkiej zmazy pierworodnej winy.
***
Widzimy więc dwa podstawowe fakty dotyczące Niepokalanego Poczęcia. Pierwszy - dokonało się ono ze względu na „przyszłe zasługi Jezusa Chrystusa”. Bóg zachował Maryję od grzechu pierworodnego ze względu na śmierć Chrystusa, która jeszcze się nie dokonała (!). To nie tak, że wszyscy ludzie zostali zbawieni przez śmierć Chrystusa a Maryja została odkupiona w inny sposób. Ona została zachowana od grzechu mocą „przyszłych zasług Chrystusa” – mocą Jego śmierci, która była już w planach, która miała się niedługo dokonać.
Na temat wielkości Maryi i ogromu łask, darów i przywilejów jakie dostała od Boga wypowiada się także jeden z dokumentów Soboru Watykańskiego II „Lumen gentium”:
***
Albowiem Maryja Dziewica, która przy zwiastowaniu anielskim poczęła i w sercu, i w ciele Słowo Boże i dała światu Życie, uznawana jest i czczona jako prawdziwa Matka Boga i Odkupiciela. Odkupiona w sposób wznioślejszy ze względu na zasługi Syna swego i zjednoczona z Nim węzłem ścisłym i nierozerwalnym, obdarzona jest tym najwyższym darem i najwyższą godnością, że jest mianowicie Rodzicielką Syna Bożego, a przez to najbardziej umiłowaną córą Ojca i świętym przybytkiem Ducha Świętego, dzięki zaś temu darowi szczególnej łaski góruje wielce nad wszystkimi innymi stworzeniami zarówno ziemskimi, jak niebieskimi. (LG 53)
Nic przeto dziwnego, że u świętych Ojców przyjął się zwyczaj nazywania Bogarodzicy całą świętą i wolną od wszelkiej zmazy grzechowej, jakby utworzoną przez Ducha Świętego i ukształtowaną jako nowe stworzenie. Ubogaconą od pierwszej chwili poczęcia blaskami szczególnej zaiste świętości. (LG 56)
Komentarze
Prześlij komentarz